Sen Króla Nebukadnezara

Proroctwo (ok. 600 r. p.n.e.)

Król odpowiedział i rzekł do Daniela, którego imię było Belteszacsar: „Czy możesz oznajmić mi sen, który widziałem, i jego wykład?” Daniel odpowiedział w obecności króla i rzekł: „Tajemnicy, której zażądał król, nie mogą wyjawić królowi ani mędrcy, ani astrologowie, ani czarownicy, ani wróżbici. Ale jest Bóg w niebie, który objawia tajemnice, i On oznajmił królowi Nabuchodonozorowi, co będzie w dniach ostatecznych. Twój sen i widzenia, które miałeś na swoim łożu, były następujące: A co do ciebie, o królu, myśli przyszły ci do głowy, gdy leżałeś na łożu, o tym, co nastąpi potem; a Ten, który objawia tajemnice, oznajmił ci, co będzie. Ale co do mnie, ta tajemnica nie została mi objawiona, ponieważ mam więcej mądrości niż ktokolwiek z żyjących, ale ze względu na nas, którzy oznajmiamy królowi wykład, i abyś ty poznał myśli swojego serca. „Ty, o królu, czuwałeś; I oto, wielki posąg! Ten wielki posąg, którego blask był doskonały, stanął przed tobą; a jego postać była przerażająca. Głowa tego posągu była ze szczerego złota, jego pierś i ramiona ze srebra, jego brzuch i biodra z miedzi, jego nogi z żelaza, jego stopy częściowo z żelaza, a częściowo z gliny. Patrzyłeś, jak odciął się kamień, nie dotknięty ręką ludzką, który uderzył posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i połamał je na kawałki. Wtedy żelazo, glina, miedź, srebro i złoto zostały skruszone razem i stały się jak plewy na klepiskach letnich; wiatr je porwał, tak że nie znaleziono po nich śladu. A kamień, który uderzył posąg, stał się wielką górą i napełnił całą ziemię. Oto sen. Teraz opowiemy jego znaczenie przed królem. Ty, królu, jesteś królem królów. Bóg niebios dał ci bowiem królestwo, władzę, siłę i chwałę; gdziekolwiek mieszkają synowie ludzcy, zwierzęta polne i ptaki niebieskie, wydał je w twoje ręce i uczynił cię władcą nad nimi wszystkimi – ty jesteś tą głową ze złota. Ale po tobie powstanie inne królestwo, słabsze od twojego; a potem inne, trzecie królestwo ze spiżu, które będzie panować nad całą ziemią. Czwarte królestwo będzie mocne jak żelazo, ponieważ żelazo kruszy i rozbija wszystko; i jak żelazo, które kruszy, to królestwo skruszy i zmiażdży wszystkie inne. Podczas gdy widziałeś stopy i palce, częściowo z gliny garncarskiej, a częściowo z żelaza, królestwo zostanie podzielone; jednak siła żelaza będzie w nim, tak jak widziałeś żelazo zmieszane z gliną ceramiczną. A ponieważ palce stóp były częściowo z żelaza, a częściowo z gliny, więc królestwo będzie częściowo silne, a częściowo kruche. Jak widziałeś żelazo zmieszane z gliną ceramiczną, zmieszają się z nasieniem ludzkim; ale nie będą się trzymać siebie nawzajem, tak jak żelazo nie miesza się z gliną. A za dni tych królów Bóg nieba ustanowi królestwo, które nigdy nie zostanie zniszczone; a królestwo nie przejdzie w ręce innego ludu; skruszy i zniweczy wszystkie te królestwa, a samo będzie trwać na wieki. Skoro widziałeś, że kamień został oderwany od góry bez udziału rąk i że skruszy żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto – wielki Bóg oznajmił królowi, co nastąpi potem. Sen jest pewny, a jego wykład pewny”.

Daniela 2:26-45, NKJV tł. aut.

Wypełniło się:

• Każdy metal posągu symbolizuje imperia polityczne

• Złoto: Babilonia (629-539 p.n.e.), słynąca z używania złota i Złotego Wieku

• Srebro: Medo-Persja (539-331 p.n.e.), imperium mniej cenne i słabsze

• Brąz: Grecja (331-146 p.n.e.), wykorzystująca brąz jako główny materiał przez artystów

• Żelazo (146 p.n.e. - 476 n.e.): Cesarstwo Rzymskie słynące z żelaznej dyscypliny i prawa

• 10 Palców: narody Europy utworzone z dziesięciu plemion pozostałych po upadku Cesarstwa Rzymskiego: Wizygoci, Wandalowie, Frankowie, Sasi, Anglowie, Jutowie, Longobardowie, Burgundowie, Ostrogoci i Gepidzi

• Z żelaza i gliny: nigdy nie będzie jednego państwa, tak jak żelazo nie może być jednym z gliną (np. Habsburgowie/Bonaparte/Hitler/UE bezskutecznie próbowali zjednoczyć Europę w jedno państwo)

Jeszcze się nie spełniło:

• Kamień rzucony bez udziału człowieka: drugie przyjście Jezusa Chrystusa w przyszłości, aby ustanowić Królestwo Boże trwające na wieki

Podbój Babilonu

Proroctwo (ok. 150 lat wcześniej)

„Oto Ja pobudzę przeciwko nim Medów, którzy nie będą patrzeć na srebro, a złoto nie będzie ich zachwycać”.

Izajasz 13:17, NKJV tł. aut.

Spełnienie:

Rzeczywiście Medo-Persja podbiła Babilon w 539 r. p.n.e.

Proroctwo (Jeremiasz żył na początku VI wieku p.n.e.)

„Słowo, które Pan wypowiedział przeciwko Babilonowi i przeciwko ziemi Chaldejczyków przez proroka Jeremiasza: Oto Ja wzbudzę i sprawię, że wyruszy przeciwko Babilonowi zgromadzenie wielkich narodów z ziemi północnej. I ustawią się przeciwko niemu, i stamtąd zostanie zdobyty. Ich strzały będą jak strzały doświadczonego wojownika; nikt nie powróci na próżno”.

Księga Jeremiasza 50:1,9 NKJV tł. aut.

Spełnienie:

Medo-Persowie przybyli z północy Babilonu

Proroctwo (Jeremiasz żył na początku VI wieku p.n.e.)

„Babilon nagle upadł i został zniszczony. Płaczcie nad nim! Weźcie balsam na jego ból, może wyzdrowieje”.

Jeremiasz 51:8, NKJV tł. aut.

Spełnienie:

Babilon rzeczywiście upadł nagle, w ciągu jednej nocy, a król Baltazar został zabity.

Proroctwo

Król Baltazar wyprawił wielką ucztę dla tysiąca swoich dostojników i pił wino w obecności tysiąca. Gdy delektował się winem, Baltazar rozkazał przynieść złote i srebrne naczynia, które jego ojciec, Nabuchodonozor, zabrał ze świątyni w Jerozolimie, aby król, jego dostojnicy, jego żony i jego nałożnice mogli z nich pić. Przynieśli też złote naczynia, które zabrano ze świątyni domu Bożego w Jerozolimie; i pili z nich król, jego dostojnicy, jego żony i jego nałożnice. Pili wino i wychwalali bogów ze złota i srebra, brązu i żelaza, drewna i kamienia. W tej samej chwili ukazały się palce ręki ludzkiej i pisały naprzeciw świecznika na tynku ściany pałacu królewskiego; a król ujrzał część ręki, która pisała. Wtedy oblicze króla się zmieniło, a jego myśli go zaniepokoiły, tak że stawy jego bioder się rozluźniły, a kolana jego uderzały o siebie. Król zawołał głośno, aby sprowadzono astrologów, Chaldejczyków i wróżbitów. Król przemówił, mówiąc do mędrców babilońskich: „Ktokolwiek przeczyta to pismo i poda mi jego znaczenie, będzie odziany w purpurę i będzie miał złoty łańcuch na szyi; i będzie trzecim władcą w królestwie”. Wtedy przyszli wszyscy mędrcy królewscy, ale nie mogli odczytać pisma ani oznajmić królowi jego znaczenia. Wtedy król Baltazar bardzo się zaniepokoił, jego oblicze się zmieniło, a jego dostojnicy byli zdumieni. Królowa, z powodu słów króla i jego dostojników, przyszła do sali biesiadnej. Królowa przemówiła, mówiąc: „Królu, żyj wiecznie! Niech myśli twoje cię nie trwożą, a oblicze twoje niech się nie zmienia. Jest w twoim królestwie człowiek, w którym jest Duch Świętego Boga. A za dni ojca twego znaleziono w nim światło, rozum i mądrość, podobną do mądrości bogów; a król Nabuchodonozor, ojciec twój — ojciec twój, król — ustanowił go naczelnym magów, astrologów, Chaldejczyków i wróżbitów. Ponieważ w tym Danielu, którego król nazwał Belteszassarem, znaleziono ducha wybornego, wiedzę, rozum, interpretację snów, rozwiązywanie zagadek i wyjaśnianie zagadek, niech teraz zostanie nazwany Daniel, a on poda wykładnię”. Potem przyprowadzono Daniela przed króla. Król odezwał się i rzekł do Daniela: „Czy ty jesteś tym Danielem, jednym z jeńców Judy, którego mój ojciec, król, sprowadził z Judy? Słyszałem o tobie, że Duch Boży jest w tobie i że światłość, zrozumienie i niezwykła mądrość są w tobie. Teraz mędrcy, astrologowie, zostali sprowadzeni przede mnie, aby przeczytali to pismo i dali mi jego znaczenie, ale nie potrafili podać znaczenia. Słyszałem zaś o tobie, że potrafisz dawać znaczenia i wyjaśniać zagadki. Jeśli więc potrafisz odczytać pismo i dasz mi jego znaczenie, będziesz odziany w purpurę i będziesz miał złoty łańcuch na szyi i będziesz trzecim władcą w królestwie”. Wtedy Daniel odpowiedział i rzekł przed królem: „Dary twoje niech pozostaną dla ciebie, a nagrody twoje daj innemu; ja jednak odczytam królowi pismo i oznajmię mu jego znaczenie. Królu, Najwyższy Bóg dał Nabuchodonozorowi, ojcu twemu, królestwo, dostojeństwo, chwałę i cześć. A z powodu dostojeństwa, które mu dał, wszystkie ludy, narody i języki drżały i bały się go. Kogo chciał, zabijał; kogo chciał, pozostawiał przy życiu; kogo chciał, wywyższał; a kogo chciał, powalał. Lecz gdy serce jego uniosło się pychą, a duch jego zatwardział w pysze, został zdjęty z tronu królewskiego i odebrano mu jego chwałę. Potem został wygnany spośród synów ludzkich, serce jego stało się jak u zwierząt, a jego mieszkanie było z dzikimi osłami. Karmiono go trawą jak woły, a ciało jego zwilżała rosa z nieba, aż poznał, że Najwyższy Bóg Panuje w królestwie ludzi i ustanawia nad nim tego, kogo zechce. „Ale ty, jego synu, Baltazarze, nie uniżyłeś swego serca, chociaż wiedziałeś o tym wszystkim. I podniosłeś się przeciwko Panu nieba. Przynieśli przed ciebie naczynia Jego domu, a ty i twoi możni, twoje żony i twoje nałożnice piliście z nich wino. I wysławiałeś bogów srebrnych i złotych, spiżowych i żelaznych, drewnianych i kamiennych, którzy nie widzą, nie słyszą i nie wiedzą; a Boga, który trzyma twój oddech w swojej ręce i jest włada wszystkimi twoimi drogami, nie uwielbiłeś. Wtedy palce ręki zostały wysłane od Niego i napisano ten napis. „A oto napis, który został napisany: MENE, MENE, TEKEL, UPHARSIN. Oto znaczenie każdego słowa. MENE: Bóg policzył twoje królestwo i je zakończył; PERES: Twoje królestwo zostało podzielone i oddane Medom i Persom”. Wtedy Baltazar wydał rozkaz i ubrali Daniela w purpurę, włożyli mu na szyję złoty łańcuch i ogłosili, że będzie trzecim władcą w królestwie. Tej samej nocy Baltazar, król Chaldejczyków, został zabity.

Daniel 5:1-26,28-30, NKJV tł. aut.

Spełnienie:

Daniel był świadkiem przyjęcia zorganizowanego przez króla Baltazara, który czuł się bezpiecznie w „niezwyciężonym Babilonie”, wyjaśniając wizję ręki Bożej, jaką Bóg ukazał niegodziwemu królowi.

Wszystko, co przepowiedział Daniel, wydarzyło się w czasie tej samej nocy.

Cyrus

Prophecy (Cyrus lived over 100 years after Isaiah)

'“Thus says the Lord to His anointed, To Cyrus, whose right hand I have held— To subdue nations before him And loose the armor of kings, To open before him the double doors, So that the gates will not be shut:'

Isaiah 45:1, Bible NKJV

Fulfillment:

• Cyrus, king of Medo-Persia was the one to enter Babylon

• When they attacked the city using the dried riverbed of Euphrate, the inner door were unlocked, because of the feast of king Belshazzar

• City was unready for attack

Koniec Niniwy

Proroctwo

(Prorok Sofoniasz żył ok. 640-620 r. p.n.e.)

„I wyciągnie rękę na północ, zniszczy Asyrię, a Niniwę obróci w pustynię, suchą jak pustynia. Stada będą leżeć pośrodku niej, wszelkie zwierzęta pogańskie. Pelikan i bąk będą gnieździć się na głowicach jej kolumn, ich głos będzie rozbrzmiewał w oknach, spustoszenie będzie u progu, bo On obnaży cedrowe gmachy. To jest miasto weselące się, które mieszkało bezpiecznie, które mówiło w swoim sercu: «Ja jestem, a oprócz mnie nie ma nikogo». Jakże stało się ono pustynią, legowiskiem zwierząt! Każdy, kto przechodzi obok niego, będzie syczał i potrząsał pięścią!”

Księga Sofoniasza 2:13-15, NKJV tł. aut.

(Prorok Nahum żył ok. 660-630 r. p.n.e.)

„Chociaż Niniwa dawniej była jak staw, Teraz uciekają. «Stój! Stój!» wołają; Lecz nikt się nie odwraca. Zgarniajcie srebro! Zgarniajcie złoto! Skarbów nie ma końca, Ani bogactwa wszelkich pożądanych nagród. Jest pusta, spustoszona i spustoszona! Serce topnieje, a kolana drżą; Wielki ból jest w każdym boku, A wszystkie ich twarze są pozbawione koloru. Gdzie jest legowisko lwów, I miejsce żerowania młodych lwów, Gdzie przechadzał się lew, lwica i lwiątko, I nikt ich nie przestraszył? Lew rozszarpał wystarczająco dużo dla swoich młodych, Zabił dla swoich lwic, Napełnił swoje jaskinie zdobyczą, A swoje legowiska mięsem. „Oto Ja jestem przeciwko tobie” – mówi Pan Zastępów – „z dymem spalę twoje rydwany, a miecz pożre twoje młode lwy; wytępię z ziemi twój łup, a głosu twoich posłańców już nie będzie słychać”.

Księga Nahuma 2:8-13, NKJV tł. aut.

Spełnienie:

• Niniwa upadła w 612 r. p.n.e., podbita przez koalicję Medów, Babilończyków i Scytów. Był to szok dla starożytnego świata, ponieważ Niniwa była potężną stolicą imperium. Biblia przedstawia to wydarzenie jako sąd Boży nad grzesznym miastem.

• Proroctwo spełniło się dokładnie tak, jak zostało powiedziane: miasto nigdy nie zostało odbudowane ani zamieszkane.

• Bawiły się tam tylko dzikie zwierzęta.

• Dziś ruiny Niniwy są wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Przyszłość Unii Europejskiej

Proroctwo (ok. 600 r. p.n.e.)

Król odpowiedział i rzekł do Daniela, imieniem Belteszacsar: „Czy możesz mi oznajmić sen, który widziałem, i jego znaczenie?” Daniel odpowiedział w obecności króla i rzekł: „Tajemnicy, której zażądał król, mędrcy, astrologowie, magowie i wróżbici nie mogą wyjawić królowi. Ale jest Bóg w niebie, który objawia tajemnice i On objawił królowi Nabuchodonozorowi, co będzie w dniach ostatecznych. Twój sen i widzenia, które miałeś na swoim łożu, były takie: A tobie, królu, przyszły na myśl myśli, gdy leżałeś na swoim łożu, o tym, co nastąpi potem; a Ten, który objawia tajemnice, objawił ci, co będzie. Ale mnie ta tajemnica nie została objawiona, ponieważ mam więcej mądrości niż ktokolwiek z żyjących, ale ze względu na nas, którzy oznajmiamy królowi wyjaśnienie, i abyś poznał myśli swego serca. „Ty, królu, czuwałeś, a oto wielki posąg! Ten wielki posąg, którego wspaniałość była doskonała, stał przed tobą, a jego kształt był przerażający. Głowa tego posągu była ze szczerego złota, pierś i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z brązu, golenie z żelaza, stopy częściowo z żelaza, a częściowo z gliny. Patrzyłeś, jak odciął się kamień, nie dotknięty ręką ludzką, który uderzył posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i połamał je na kawałki. Wtedy żelazo, glina, brąz, srebro i złoto zostały skruszone razem i stały się jak plewy na klepiskach letnich; wiatr je porwał, tak że nie znaleziono po nich śladu. A kamień, który uderzył posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię. „Oto sen. Teraz wyjaśnimy go królowi. (...) To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny garncarskiej, a częściowo z żelaza, oznacza, że ​​królestwo będzie podzielone; lecz siła żelaza będzie w nim, tak jak widziałeś żelazo zmieszane z gliną ceramiczną. A ponieważ palce stóp były częściowo z żelaza, a częściowo z gliny, tak królestwo będzie częściowo silne, a częściowo kruche. Jak widziałeś żelazo zmieszane z gliną ceramiczną, zmieszają się z ludzkim potomstwem; lecz nie będą się trzymać razem, tak jak żelazo nie miesza się z gliną. (...) Sen jest pewny, a jego wykład pewny”.

Daniela 2:26-45, NKJV tł. aut.

Już spełnione:

• 10 palców: narody Europy utworzone z dziesięciu plemion pozostałych po upadku Cesarstwa Rzymskiego: Wizygoci, Wandalowie, Frankowie, Sasi, Anglowie, Jutowie, Longobardowie, Burgundowie, Ostrogoci i Gepidzi

• Wykonany z żelaza i gliny:

  • Narody Europy zostaną podzielone, nigdy nie będą jednym krajem, tak jak żelazo nie może być jednym z gliną (np. Bonaparte/Hitler/UE bezskutecznie próbowali zjednoczyć Europę w jeden kraj).

  • Królowie próbowali wmieszać się w potomstwo ludzi, ale nigdy im się to nie udało i nigdy się nie uda (np. Habsburgowie próbowali zjednoczyć Europę poprzez małżeństwa, ale im się to nie udało)

  • Europa będzie częściowo silna i częściowo słaba, tak jak żelazo jest silne, a glina słaba

Wniosek:

Według Biblii Unia Europejska nigdy nie będzie jednym zwartym państwem całej Europy, takim jak USA.

Kim jest Mesjasz?

Zasada "Dzień za rok"

„A gdy je wypełnisz, połóż się znowu na prawym boku. Wtedy będziesz znosił winę domu Judy przez czterdzieści dni. Nałożyłem na ciebie jeden dzień za każdy rok”.

Ezechiela 4:6, NKJV tł. aut.

Proroctwo o Mesjaszu

„Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono Twojemu ludowi i Twojemu świętemu miastu, aby położyć kres przestępstwu, aby położyć kres grzechom, aby dokonać pojednania za nieprawość, aby wprowadzić wieczną sprawiedliwość, aby przypieczętować widzenia i proroctwa, i aby namaścić Najświętszego. Wiedz więc i zrozum, że od wydania rozkazu o przywróceniu i odbudowie Jerozolimy aż do Mesjasza Księcia będzie siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie; ulica i mur zostaną odbudowane, nawet w czasach udręki. „A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Mesjasz zostanie zgładzony, ale nie za siebie samego; a lud przyszłego księcia zniszczy miasto i świątynię. Koniec jego nastąpi w potopie, a do końca wojny ustalone będą spustoszenia. Wtedy zawrze przymierze z wieloma na jeden tydzień; ale w połowie tygodnia położy kres ofiarom i darom. A na skrzydle obrzydliwości będzie ten, który spustoszy, aż do końca, który jest ustalony, wyleje się na spustoszonych”.

Daniel 9:24-27, NKJV tł. aut.

„W piętnastym roku panowania Tyberiusza Cezara, Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, jego brat Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny, Annasz zaś i Kajfasz Gdy byli arcykapłanami, doszło słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził on całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów, jak jest napisane w księdze słów proroka Izajasza, mówiąc: „Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Niech każda dolina będzie wypełniona, a każda góra i pagórek zrównane; drogi krzywe niech będą proste, a wyboiste drogi gładkie; i wszelkie ciało ujrzy zbawienie Boże”.

Ewangelia Łukasza 3:1-6, NKJV tł. aut.

„W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. I zaraz, wychodząc z wody, ujrzał rozstępujące się niebiosa i Ducha zstępującego na siebie jak gołębicę. Wtedy rozległ się głos z nieba: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”.

Ewangelia Marka 1:9-11, NKJV tł. aut.

Wypełnienie

• Biblijna zasada interpretacji proroctw brzmi: 1 dzień = 1 rok.

• Dekret Artakserksesa o odbudowie Jerozolimy zapadł w 457 r. p.n.e.

• 69 tygodni = 69 7 dni = 69 7 lat proroczych = 483 lata od 457 r. p.n.e. = 27 r. n.e. Co się wtedy wydarzyło?

• Jan Chrzciciel ochrzcił Jezusa Chrystusa w 27 r. n.e.

• Wtedy Tyberiusz był cesarzem Rzymu, Poncjusz Piłat namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, Filip tetrarchą Iturei, a Annasz i Kajfasz arcykapłanami.

• Następnie rozpoczęła się publiczna posługa Jezusa Chrystusa jako Mesjasza.

• Podczas chrztu Bóg Ojciec potwierdził z nieba, że ​​Jezus Chrystus jest Synem Bożym, a Duch Święty zstąpił na Jezusa Chrystusa w postaci gołębicy.

• W połowie tygodnia, po 3,5 roku służby dla ludzkości, dokładnie tak, jak prorokował Daniel – Mesjasz Jezus Chrystus umarł na krzyżu, aby zapłacić za nasze grzechy swoją krwią. Nie było już potrzeby składania ofiar z baranków, gołębi czy kozłów, które wcześniej wskazywały na Niego jako Baranka Bożego.

• Kolejne 3,5 roku później, po upływie pełnego tygodnia = pełnych 7 lat, Spefen został zamordowany przez Żydów w 34 r. n.e. jako pierwszy chrześcijański męczennik.

• Tylko Jezus Chrystus spełnia całe to proroctwo w każdym punkcie i jest jedynym Mesjaszem, Synem Bożym.

Narodziny Mesjasza

1. Dziewica pocznie i urodzi syna (ok. 739-681 p.n.e.)

„Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel”.

Izajasz 7:14, NKJV tł. aut.

Spełnienie (4 r. p.n.e.)

„Narodziny Jezusa Chrystusa były następujące: Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, zanim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, będąc człowiekiem sprawiedliwym i nie chcąc Jej narazić na zniesławienie, zamierzał potajemnie Ją oddalić. Gdy jednak powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A to wszystko się stało, aby się wypełniło, co Pan powiedział przez proroka: „Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwą go imieniem Immanuel”, co się tłumaczy: „Bóg z nami”.

Ewangelia Mateusza 1:18-23, NKJV tł. aut.

2. Narodzi się jako dziecko (ok. 739-681 r. p.n.e.)

„Albowiem dziecię nam się narodziło, Syn jest nam dany, a władza spocznie na Jego ramieniu. I będzie nazwane imię Jego: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Pomnożeniu Jego władzy i pokoju nie będzie końca, na tronie Dawida i nad Jego królestwem, aby je utwierdzić i ugruntować prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Gorliwość Pana Zastępów tego dokona”.

Izajasz 9:6-7, NKJV tł. aut.

Spełnienie (4 p.n.e.)

„A gdy Go ujrzała, zmieszała się na Jego słowa i rozważała, co to za pozdrowienie. Wtedy anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz w swoim łonie i porodzisz Syna, i nadasz Mu imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron ​​Jego ojca, Dawida».

Ewangelia Łukasza 1:29-32, NKJV tł. aut.

3. Narodzi się w Betlejem (740-648 p.n.e.)

„A ty, Betlejem Efrata, choć jesteś najmniejszy wśród tysięcy Judy, z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie Władcą w Izraelu, którego pochodzenie jest od dawna, od wieczności.”

Micheasz 5:2, NKJV tł. aut.

Spełnienie (4 p.n.e.)

„A gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za czasów króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król Żydowski? Widzieliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».” Gdy król Herod to usłyszał, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Odpowiedzieli mu: „W Betlejem Judzkim, bo tak napisał prorok:”

Ewangelia Mateusza 2:1-5, NKJV tł. aut.

4. Mędrcy ze Wschodu przyniosą złoto (ok. 739-681 r. p.n.e.)

„Tłumy wielbłądów zapełnią twoją ziemię, dromadery z Midianu i Efy; wszyscy przybędą ze Saby; przyniosą złoto i kadzidło, i będą śpiewać pieśni pochwalne na cześć Pana”.

Izajasz 60:6, NKJV tł. aut.

Spełnienie (4 r. p.n.e.)

„A gdy Jezus narodził się w Betlejem Judzkim za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król Żydowski? Widzieliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon». Gdy król Herod to usłyszał, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrawszy więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu, wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Odpowiedzieli mu: «W Betlejem Judzkim, bo tak napisał prorok: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś najlichsze spośród książąt Judy, lecz jesteś królem Izraela». Z ciebie bowiem wyjdzie Władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”. Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wypytał ich, o której godzinie ukazała się gwiazda. I posłał ich do Betlejem, mówiąc: „Udajcie się i poszukajcie starannie Dzieciątka, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł przyjść i oddać Mu pokłon”. Usłyszawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dzieciątko. Ujrzawszy gwiazdę, uradowali się radością niezmiernie. A gdy weszli do domu, ujrzeli Dzieciątko z Maryją, Matką Jego, i upadli na twarz, i oddali Mu pokłon. A otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę”.

Ewangelia Mateusza 2:1-11, NKJV tł. aut.

5. Będzie kamieniem obrazy (ok. 739-681 r. p.n.e.)

„Będzie On jak świątynia, ale kamieniem obrazy i skałą zgorszenia dla obu domów Izraela, pułapką i sidłem dla mieszkańców Jerozolimy. I wielu z nich się potknie, upadną i rozbiją, zostaną usidleni i schwytani”.

Izajasz 8:14-15, NKJV tł. aut.

Spełnienie (4 r. p.n.e.)

„Józef i Matka Jego dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.

Łukasz 2:33-35, NKJV tł. aut.

6. Nastąpi odkupienie Jerozolimy (ok. (739-681 p.n.e.)

„Wybuchnijcie radością, śpiewajcie razem, ruiny Jerozolimy! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jerozolimę”.

Izajasz 52:9, NKJV tł. aut.

Spełnienie (4 p.n.e.)

„Była pewna prorokini, Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach i żyła z mężem siedem lat od swego dziewictwa. Kobieta ta była wdową liczącą około osiemdziesięciu czterech lat, która nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, dziękowała Panu i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia w Jerozolimie”.

Łukasza 2:36-38, NKJV tł. aut.

7. Wyemigruje do Egiptu jako dziecko (ok. 758-722 p.n.e.)

„Gdy Izrael był dzieckiem, pokochałem go i z Egiptu wezwałem syna mojego”.

Ozeasza 11:1

Spełnienie (ok. 4 p.n.e. - 8 n.e.)

„Wstawszy, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu. Tam pozostał aż do śmierci Heroda, aby się spełniło, co Pan powiedział przez proroka: «Z Egiptu wezwałem Syna mego»”.

Ewangelia Mateusza 2:14-15, NKJV tł. aut.

8. Próba zabójstwa innych dzieci przez Heroda (626-587 p.n.e.)

„Tak mówi Pan: Głos usłyszano w Ramie, lament i gorzki płacz: Rachel opłakuje swoje dzieci, nie daje się pocieszyć po swoich dzieciach, bo ich już nie ma”.

Ewangelia Jeremiasza 31:15, NKJV tł. aut.

Spełnienie (ok. 4 p.n.e.)

„Wtedy Herod, widząc, że został zwiedziony przez mędrców, bardzo się przeraził. Rozgniewał się i posłał, by pozabijać wszystkich chłopców, którzy byli w Betlejem i w całej jego okolicy, w wieku od dwóch lat wzwyż, zgodnie z czasem, który ustalił na podstawie wypowiedzi mędrców. Wtedy spełniło się to, co powiedział prorok Jeremiasz: „Głos usłyszano w Rama, lament, płacz i wielki żal. Rachel opłakuje swoje dzieci, nie dając się pocieszyć, bo ich już nie ma”.

Ewangelia Mateusza 2:16-18, NKJV tł. aut.

Wnioski

• Jakie jest prawdopodobieństwo, że jedna osoba, będąc dzieckiem, spełni wszystkie 8 proroctw wypowiedzianych przez różnych ludzi setki lat przed ich spełnieniem? Jeśli to nie jest cud Boży, to co nim jest?

• Jeśli Jezus nie był Mesjaszem, Synem Bożym, jak inaczej byłoby to możliwe?

Życie Mesjasza

1. Posłaniec zapowiadający Mesjasza (739-681 p.n.e.)

„Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Pańską, prostujcie na pustyni gościniec dla naszego Boga”.

Izajasz 40:3, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27 r. n.e.)

„W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na pustyni judzkiej: Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. To o nim bowiem mówił prorok Izajasz, mówiąc: „Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Pańską, prostujcie ścieżki dla Niego”.

Ewangelia Mateusza 3:1-3, Biblia NKJV tł. aut.

2. Bóg potwierdził, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym (1040-970 p.n.e.)

„Ogłoszę wyrok: Pan rzekł do mnie: Jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem”.

Psalm 2:7, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27 r. n.e.)

„W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. I zaraz, wychodząc z wody, ujrzał rozstępujące się niebiosa i Ducha zstępującego na siebie jak gołębicę. A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie»”.

Ewangelia Marka 1:9-11, Biblia NKJV tł. aut.

3. Jego uczniowie mieli zostać ochrzczeni Duchem Świętym i ogniem (27 r. n.e.)

„Ja was chrzczę wodą ku nawróceniu, ale Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem”.

Ewangelia Mateusza 3:11, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (ok. 31 r. n.e.)

„Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy razem byli na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym siedzieli. Ukazały się im też języki jakby z ognia, rozdzielone, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch poddawał.”

Dzieje Apostolskie 2:1-4, Biblia NKJV tł. aut.

4. Będzie głosił w krainie Zabulona i Naftalego (739-681 p.n.e.)

„Jednakże mrok nie ogarnie tej, która jest udręczona. Jak wówczas, gdy zlekceważył ziemię Zabulona i ziemię Naftalego, a potem jeszcze bardziej ją uciskał, przy drodze morskiej, za Jordanem, w Galilei pogan. Lud kroczący w ciemności ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami krainy cienia śmierci zajaśniało światło”.

Izajasz 9:1-2, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 r. n.e.)

„Kiedy Jezus usłyszał, że Jan został uwięziony, udał się do Galilei. Opuściwszy Nazaret, przybył i zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, w krainie Zabulona i Naftalego, aby się spełniło, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: Ziemia Zabulona i ziemia Naftalego, droga morska, Zajordanie, Galilea pogan. Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światłość wielką, a tym, którzy siedzieli w krainie cienia śmierci, wzeszło światło”.

Ewangelia Mateusza 4:12-16, Biblia NKJV tł. aut.

5. On uzdrowi choroby (739-681 r. p.n.e.)

„On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a my mniemaliśmy, że jest zraniony, zbity” Bóg i uciśniony”.

Izajasz 53:4, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 n.e.)

„Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka Izajasza, mówiącego: On niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł”.

Ewangelia Mateusza 8:17, Biblia NKJV tł. aut.

6. Zmiłuje się nad grzesznikami (755-715 p.n.e.)

„Bo miłosierdzia chcę, a nie ofiary, i poznania Boga bardziej niż całopalenia”.

Ozeasz 6:6, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (27-31 n.e.)

„A gdy Jezus siedział w domu za stołem, oto przyszło wielu celników i grzeszników i zasiedli do Niego i Jego uczniów. A faryzeusze, widząc to, rzekli do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada z celnikami i grzesznikami?» Jezus, usłyszawszy to, rzekł im: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Lecz idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników do nawrócenia”.

Ewangelia Mateusza 9:10-13, Biblia NKJV tł. aut.

7. Ślepi odzyskają wzrok, chromi będą chodzić (739-681 p.n.e.)

„Wtedy otworzą się oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy będzie skakał jak jeleń i język niemych zaśpiewa. Bo wody wytrysną na pustyni i strumienie na stepie”.

Księga Izajasza 35:5-6, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 n.e.)

„Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał dwóch spośród swoich uczniów i zapytał Go: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy oczekiwać innego?» Jezus im odpowiedział: „Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i widzicie: niewidomi widzą, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą; umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię”.

Ewangelia Mateusza 11:2-5, Biblia NKJV tł. aut.

8. Eliasz przyjdzie przed Mesjaszem (ok. 460 r. p.n.e.)

„Oto Ja poślę wam proroka Eliasza, zanim nadejdzie wielki i straszny dzień Pański”.

Ewangelia Malachiasza 4:5, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 r. n.e.)

„Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela; lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest od niego. A od czasów Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i gwałtownicy je porywają. Bo wszyscy prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie to przyjąć, On jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”

Ewangelia Mateusza 11:11-15, Biblia NKJV tł. aut.

9. Nie będzie wołał, trzciny nie złamie, nie zrezygnuje (739-681 p.n.e.)

„Oto mój sługa, którego podtrzymuję, mój wybrany, w którym upodobała sobie moja dusza! Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie sprawiedliwość poganom. Nie będzie wołał ani podnosił głosu swego, ani nie da słyszeć głosu swego na ulicy. Trzciny nadłamanej nie złamie, ani knota tlącego się nie zgasi; On przyniesie sprawiedliwość w imię prawdy. Nie upadnie ani się nie zniechęci, aż utrwali sprawiedliwość na ziemi; a wyspy czekać będą na Jego prawo”. Tak mówi Bóg Pan, który stworzył niebiosa i je rozpostarł, rozpostarł ziemię i jej plony, dał na niej oddech ludziom i ducha tym, którzy po niej chodzą"

Izajasz 42:1-5, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 n.e.)

„Lecz gdy Jezus się o tym dowiedział, oddalił się stamtąd. I szły za Nim wielkie tłumy, a On uzdrowił ich wszystkich. Lecz On im zakazał, aby Go nie ujawniali, aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza, mówiącego: «Oto mój Sługa, którego wybrałem, mój Umiłowany, w którym upodobała sobie moja dusza! Ześlę na Niego mojego Ducha, a On ogłosi sprawiedliwość poganom. Nie będzie się spierał ani krzyczał, I nikt nie usłyszy Jego głosu na ulicach. Trzciny nadłamanej nie złamie, I lnu tlącego się nie zgasi, Aż sprawiedliwość pośle ku zwycięstwu; A w Jego imieniu poganie będą ufać”.

Ewangelia Mateusza 12:15-21, Biblia NKJV tł. aut.

10. Jak Jonasz spędził trzy dni w rybie, tak Jezus Chrystus będzie na ziemi (27-31 n.e.)

„Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w sercu ziemi”.

Ewangelia Mateusza 12:40, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (27-31 n.e.)

„Po szabacie, o świcie pierwszego dnia tygodnia, Maria Magdalena i druga Maria przyszły obejrzeć grób. A oto nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba i podszedłszy, odsunął kamień od wejścia i usiadł na nim. Oblicze jego było jak błyskawica, a szaty jego białe jak śnieg. Strażnicy zaś zadrżeli ze strachu przed nim i stali się jak umarli. Lecz anioł odezwał się i rzekł do niewiast: «Nie bójcie się! Wiem bowiem, że szukacie Jezusa ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał Pan. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom, że zmartwychwstał i rzeczywiście poprzedza was do Galilei, tam Go ujrzycie. Oto wam powiedziałem”.

Ewangelia Mateusza 28:1-7, Biblia NKJV tł. aut.

11. Ludzie będą słuchać, ale Go nie zrozumieją (739-681 p.n.e.)

„Uczyń nieczułym serce tego ludu, a uszy jego znieczulij i zamknij jego oczy, aby nie widzieli oczami, nie słyszeli uszami, nie zrozumieli sercem i nie nawrócili się, i nie zostali uzdrowieni”.

Izajasz 6:10, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 n.e.)

„Wtedy przystąpili uczniowie i zapytali Go: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?» On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane i obfitować będzie; a kto nie ma, pozbawią go nawet tego, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, bo patrząc, nie widzą i słuchając, nie słyszą i nie rozumieją. I na nich spełnia się proroctwo Izajasza, które mówi: „Słuchając, będziecie słyszeć, a nie zrozumiecie, i patrząc, będziecie widzieć, a nie ujrzycie”;

Ewangelia Mateusza 13:10-14, Biblia NKJV tł. aut.

12. Będzie mówił w przypowieściach (ok. 1000 r. p.n.e.)

„Otworzę usta moje w przypowieści, wypowiem zagadki starodawne”

Psalm 78:2, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 r. n.e.)

„To wszystko mówił Jezus do tłumu w przypowieściach, a bez przypowieści nie mówił do nich, aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, mówiącego: „Otworzę usta moje w przypowieściach, Wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata”.

Ewangelia Mateusza 13:34-35, Biblia NKJV tł. aut.

13. Pojedzie na osiołku (VI wiek p.n.e.)

„Raduj się wielce, córo Syjonu! Wykrzykuj, córo Jeruzalem! Oto twój Król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy i zbawiony, pokorny i jedzie na osiołku, na oślęciu, źrebięciu oślicy”.

Księga Zachariasza 9:9, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„Gdy się zbliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów, mówiąc im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie uwiązaną oślicę i oślę z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A jeśliby wam ktoś coś powiedział, powiedzcie: «Pan ich potrzebuje», a zaraz je odeśle”. A to wszystko się stało, aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, mówiącego: „Powiedzcie córce Syjonu: Oto twój Król przychodzi do ciebie, łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy”. Uczniowie poszli więc i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i oślę, nałożyli na nie swoje szaty i posadzili Go na nich”.

Ewangelia Mateusza 21:1-7, Biblia NKJV tł. aut.

14. Tłumy wołały: Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie (1040-970 p.n.e.)

„Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie! Błogosławimy wam z domu Pańskiego”.

Psalm 118:26, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (30-31 n.e.)

„A rzesze, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały: Hosanna Synowi Dawida! „Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie!” Hosanna na wysokościach!”

Ewangelia Mateusza 21:9, Biblia NKJV tł. aut.

15. Dzieci będą Go chwalić (ok. 1040-970 r. p.n.e.)

„Z ust dzieci i niemowląt uczyniłeś moc, Na przekór Twoim wrogom, Aby poskromić wroga i mściciela”.

Psalm 8:2, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„Wtedy przystąpili do Niego niewidomi i chromi w świątyni, a On ich uzdrowił. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie, widząc cuda, które czynił, i dzieci wołające w świątyni: „Hosanna Synowi Dawida!”, oburzyli się i rzekli do Niego: „Czy słyszysz, co one mówią?”. Jezus im odpowiedział: „Tak. Czy nigdy nie czytaliście: „Z ust niemowląt i niemowląt zgotowałeś sobie chwałę”?”

Ewangelia Mateusza 21:14-16, Biblia NKJV tł. aut.

16. Wypędzenie kupców ze świątyni (ok. 650-570 p.n.e.)

„Czy ten dom, który jest nazwany moim imieniem, stał się w waszych oczach jaskinią zbójców? Oto Ja sam go widziałem” – mówi Pan.

Jeremiasz 7:11, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 n.e.)

„Wtedy Jezus wszedł do świątyni Bożej i wypędził wszystkich, którzy kupowali i sprzedawali w świątyni, i powywracał stoły wymieniających pieniądze oraz ławki tych, którzy sprzedawali gołębie. I rzekł do nich: «Napisano: Mój dom będzie nazwany domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców»”.

Ewangelia Mateusza 21:12-13, Biblia NKJV tł. aut.

17. On będzie kamieniem węgielnym (ok. 1040-970 p.n.e.)

18. Będzie kamieniem z Księgi Daniela (620-538 p.n.e.)

„Kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się kamieniem węgielnym. To Pan sprawił, jest cudem w naszych oczach”.

Psalm 118:22-23, Biblia NKJV tł. aut.

„Patrzyłeś, jak bez udziału rąk odciął się kamień, który uderzył posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i roztrzaskał je. Wtedy żelazo, glina, miedź, srebro i złoto zostały skruszone razem i stały się jak plewy na klepisku w lecie; wiatr je porwał, tak że nie znaleziono po nich śladu. A kamień, który uderzył posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię. A za dni tych królów Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie będzie zniszczone; a królestwo to nie przejdzie w ręce innego ludu; skruszy i zniweczy wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na wieki”.

Daniela 2:34-35, 44 , Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 n.e.)

„Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który zasadził winnicę, otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię i zbudował wieżę. I wydzierżawił ją winogrodnikom i odjechał w daleki kraj. A gdy nadszedł czas winobrania, posłał swoje sługi do winogrodników, aby odebrali jego plon. A winogrodnicy wzięli jego sługi, jednego zbili, jednego zabili, a drugiego ukamienowali. Ponownie posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, i tak samo postąpili z nimi. Dopiero na końcu posłał do nich swego syna, mówiąc: Uszanują mojego syna. Lecz winogrodnicy, ujrzawszy syna, rzekli między sobą: To jest dziedzic. Chodźcie, zabijmy go i posiądźmy jego dziedzictwo. Pochwycili go więc, wyrzucili z winnicy i zabili. „Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi winogrodnikami?” Odpowiedzieli Mu: „Wytraci sromotnie tych niegodziwców i wydzierżawi swoją winnicę innym winogrodnikom, którzy mu będą oddawać plony we właściwej porze”. Jezus im rzekł: „Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: «Kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach»? Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce. Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on upadnie, zmiażdży go»”.

Ewangelia Mateusza 21:33-44, Biblia NKJV tł. aut.

19. On jest Bogiem (ok. 1040-970 p.n.e.)

„Rzekł Pan mojemu Panu: «Siądź po mojej prawicy, aż uczynię Twoich wrogów podnóżkiem Twoich stóp»”.

Psalm 110:1, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (27-31 n.e.)

„Mówiąc: «Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest Synem?» Odpowiedzieli Mu: «Synem Dawida»”. On im rzekł: „Jakże więc Dawid w Duchu nazywa Go ‚Panem’, mówiąc: ‚Pan rzekł Pan mojemu Panu: Siądź po mojej prawicy, aż uczynię Twoich wrogów podnóżkiem Twoich stóp’? Jeśli więc Dawid nazywa Go ‚Panem’, jakże może On być Jego Synem?”

Ewangelia Mateusza 22:42-45, Biblia NKJV tł. aut.

20. Zawrze nowe przymierze (650-570 r. p.n.e.)

„Oto nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy zawrę nowe przymierze z domem Izraela i z domem Judy…”

Ewangelia Jeremiasza 31:31, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (30-31 r. n.e.)

„A gdy jedli, Jezus wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje»”. Potem wziął kielich, odmówił modlitwę dziękczynną i dał im, mówiąc: „Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów”.

Ewangelia Mateusza 26:26-28, Biblia NKJV tł. aut.

Wniosek

• Jakie jest prawdopodobieństwo, że jedna osoba spełni wszystkie 20 proroctw wypowiedzianych przez różnych ludzi setki lat przed ich spełnieniem?

• Jeśli Jezus nie był Mesjaszem, Synem Bożym, jak inaczej byłoby to możliwe?

Śmierć Mesjasza

1. Będzie odrzucony przez starszych i arcykapłanów (29-30 r. n.e.)

„I surowo im przykazał, i przykazał, żeby nikomu tego nie mówili. Powiedział: «Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, musi być odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie, musi być zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstać»”.

Ewangelia Łukasza 9:21-22, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (30-31 r. n.e.)

„Co myślicie?” Oni odpowiedzieli: „Zasługuje na śmierć”. I pluli Mu w twarz, i bili Go. A inni policzkowali Go, mówiąc: „Prorokuj nam, Chryste! Kto Cię uderzył?”

Ewangelia Mateusza 26:66-68, Biblia NKJV tł. aut.

„Wtedy żołnierze namiestnika zaprowadzili Jezusa do pretorium i zgromadzili wokół Niego całą załogę. Zdjęli z Niego szaty i nałożyli na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu go na głowę i dali Mu trzcinę do prawej ręki. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: „Witaj, Królu Żydowski!” Potem pluli na Niego, wzięli trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego Jego własne szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie. A wychodząc, spotkali człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jego. A gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejscem Czaszki, dali Mu pić kwaśne wino zaprawione goryczą. Lecz skosztował, ale nie chciał pić. Ukrzyżowali Go więc i rozdzielili Jego szaty, rzucając losy, aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka: „Podzielili między siebie moje szaty, a o moją suknię los rzucali”. Usiadłszy, czuwali nad Nim tam. I umieścili nad głową Jego napis z podaniem Jego winy: To jest Jezus, Król Żydowski. Wtedy ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie. A ci, którzy przechodzili obok, bluźnili Mu, kiwając głowami i mówiąc: «Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, wybaw sam siebie! Jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża». Podobnie i arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi drwili i mówili: «Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jeśli jest królem Izraela, niech teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu, niech Go teraz wybawi, jeśli Go chce; Bo powiedział: „Jestem Synem Bożym”. Nawet złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani, tak samo Go lżyli. A od godziny szóstej aż do godziny dziewiątej ciemność ogarnęła całą ziemię. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: „Eli, Eli, lema sabachthani?” to znaczy: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” Niektórzy ze stojących tam, słysząc to, mówili: „On Eliasza woła!” Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić. Inni mówili: „Zostaw Go! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić”. A Jezus znowu zawołał donośnym głosem i oddał ducha. A oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały popękały, a groby się otworzyły. I wiele ciał świętych, którzy zasnęli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli do Miasta Świętego i ukazali się wielu. Setnik więc i ci, którzy z nim strzegli Jezusa, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: „Prawdziwie, Ten był Synem Bożym!”

Ewangelia Mateusza 27:27-54, Biblia NKJV tł. aut.

2. Ucieczka uczniów (ok. 520 r. p.n.e.)

„Mieczu, obudź się na mojego pasterza, na męża, który jest moim towarzyszem” – mówi Pan Zastępów. „Uderz pasterza, a rozproszą się owce; Wtedy zwrócę rękę moją na maluczkich”.

Zachariasz 13:7, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (30-31 n.e.) Biblia Warszawska

W owej godzinie Jezus rzekł do tłumów: „Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę, żeby Mnie pojmać. Codziennie siadywałem u was i nauczałem w świątyni, a nie pojmaliście Mnie. Ale to wszystko się stało, żeby się wypełniły Pisma proroków”. Wtedy wszyscy uczniowie Go opuścili i uciekli.

Ewangelia Mateusza 26:55-56, Biblia NKJV tł. aut.

3. Piotr zaprze się Go 3 razy, zanim zapieje kogut (30-31 r. n.e.)

„Rzekł mu Jezus: «Zaprawdę, powiadam ci, że tej nocy, zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie zaprzesz»”.

Ewangelia Mateusza 26:34, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.) Biblia

„Wtedy służąca odźwierna rzekła do Piotra: «Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?» Odpowiedział: «Nie jestem». Słudzy zaś i słudzy, którzy rozniecili ognisko, stali przy nim, bo było zimno, i grzali się. Piotr stał z nimi i grzał się. Szymon Piotr stał też i grzał się. Powiedzieli mu więc: «Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?» Zaparł się, mówiąc: «Nie jestem». Jeden ze sług arcykapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, rzekł: „Czyż nie widziałem cię z Nim w ogrodzie?”. Piotr znowu zaparł się i natychmiast zapiał kogut”.

Ewangelia Jana 18:17-18, 25-27, Biblia NKJV tł. aut.

4. Lęk przed śmiercią (1040-970 p.n.e.)

„Czemu jesteś zgnębiona, duszo moja, i czemu trwożysz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze będę Go wielbił: Obrońcę oblicza mojego i Boga mojego”.

Psalmy 43:5, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„Wziął z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza i począł się smucić, i odczuwać wielki smutek. Wtedy rzekł do nich: „Smutna jest dusza moja aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie ze mną”. Odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: „Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech mnie ominie ten kielich; wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty”.

Ewangelia Mateusza 26:37-39, Biblia NKJV tł. aut.

5. Zdradzi go ten, który z Nim jadł (1040-970 r. p.n.e.)

„Nawet mój przyjaciel, któremu zaufałem, który jadł mój chleb, podniósł na mnie piętę”.

Psalm 41:9, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„A gdy siedzieli i jedli, Jezus rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was, który je ze Mną, Mnie zdradzi». I zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: «Czy to ja?». A drugi rzekł: «Czy to ja?»”. On im odpowiedział: „Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną zanurza w misie. Syn Człowieczy wprawdzie odchodzi, jak o Nim napisano, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej by było dla tego człowieka, gdyby się nie narodził”.

Ewangelia Marka 14:18-21, Biblia NKJV tł. aut.

6. Cena 30 srebrników za zdrajcę (520-518 r. p.n.e.)

„Wtedy rzekłem do nich: «Jeśli uznacie to za słuszne, dajcie mi zapłatę, a jeśli nie, wstrzymajcie się». I odważyli mi trzydzieści srebrników jako zapłatę”.

Księga Zachariasza 11:12, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i zapytał: «Co chcecie mi dać, jeśli wam Go wydam?». I policzyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać”.

Ewangelia Mateusza 26:14-16, Biblia NKJV tł. aut.

7. Zdrajca wrzucił 30 srebrników do świątyni, a oni kupili majątek garncarza (520-518 p.n.e.)

„A Pan rzekł do mnie: «Wrzuć je garncarzowi» – tę książęcą cenę, jaką mi wyznaczyli. Wziąłem więc 30 srebrników i wrzuciłem je do domu Pańskiego za garncarza”.

Zachariasz 11:13, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (30-31 n.e.)

„Potem rzucił srebrniki w świątyni i odszedł, a potem poszedł i powiesił się. Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i rzekli: «Nie wolno ich wrzucać do skarbca, bo są zapłatą za krew». I naradzili się, i kupili za nie pole garncarza, aby pochować tam cudzoziemców”.

Ewangelia Mateusza 27:5-7, Biblia NKJV tł. aut.

8. Jego krew Pana Jezusa zostaje przelana jako nowe przymierze (627-582 p.n.e.)

„Oto nadchodzą dni, mówi Pan, kiedy zawrę nowe przymierze z domem Izraela i z domem Judy”

Księga Jeremiasza 31:31, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (39-31 n.e.)

„Potem wziął kielich, I podziękował, i dał im, mówiąc: „Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Nowego Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów”.

Ewangelia Mateusza 26:27-28, Biblia NKJV tł. aut.

9. Zasiąść po prawicy Boga (1040-970 p.n.e.)

„Rzekł Pan mojemu Panu: «Siądź po mojej prawicy, aż uczynię Twoich wrogów podnóżkiem Twoich stóp»”.

Psalm 110:1, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„Mężowie bracia, pozwólcie, że otwarcie powiem wam o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pochowany, a jego grób jest u nas aż do dnia dzisiejszego. Będąc więc prorokiem i wiedząc, że Bóg przysiągł mu, iż z owocu jego ciała, według ciała, wskrzesi Chrystusa, aby zasiadł na Jego tronie, on, przewidując to, Mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ​​Jego dusza nie pozostała w otchłani, a Jego ciało nie doznało skażenia. Tego Jezusa wskrzesił Bóg, czego wszyscy jesteśmy świadkami. Dlatego wywyższony na prawicę Boga i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, wylał to, co teraz widzicie i słyszycie. „Albowiem Dawid nie wstąpił do nieba, ale sam mówi: «Pan rzekł do mojego Pana: Siądź po mojej prawicy, aż uczynię Twoich wrogów podnóżkiem Twoich stóp». «Niech więc cały dom Izraela wie na pewno, że tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił i Panem, i Mesjaszem». A gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca i zapytali Piotra i pozostałych apostołów: «Mężowie bracia, co mamy czynić?» Wtedy Piotr rzekł do nich: «Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica bowiem jest wam dana». i do twoich dzieci, i do wszystkich, którzy są daleko, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła”.

Dzieje Apostolskie 2:29-39, Biblia NKJV tł. aut.

10. Będzie pluty, będzie wyrywany z włosów, będzie bity (739-681 p.n.e.)

„Nadstawiałem grzbiet tym, którzy mnie bili, i policzki tym, co mi brodę wyrywali; nie zasłaniałem twarzy przed zniewagami i opluciem”.

Izajasz 50:6, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„Wtedy pluli Mu w twarz i bili Go pięściami, a inni bili Go dłońmi, mówiąc: «Prorokuj nam, Chrystusie, kto Cię uderzył?»”

Ewangelia Mateusza 26:67-68, Biblia NKJV tł. aut.

11. Będzie milczał, gdy będą Go oczerniać (739-681 p.n.e.)

„Dręczono Go i gnębiono, lecz nie otworzył ust swoich. Prowadzono Go jak baranka na rzeź, jak owcę przed strzygącymi, tak On nie otworzył ust swoich”.

Izajasz 53:7, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„Wtedy arcykapłan wystąpił i rzekł do Niego: «Nic nie odpowiadasz? Co ci ludzie zeznają przeciwko Tobie?» Lecz Jezus milczał. Wtedy arcykapłan odezwał się i rzekł do Niego: „Zaprzysięgam Cię na Boga żywego: Powiedz nam, czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży!”.

Ewangelia Mateusza 26:62-63, Biblia NKJV tł. aut.

12. Będzie bity (739-681 p.n.e.)

„Z więzienia i sądu został wyrwany. A któż pozna Jego pokolenie? Zgładzony bowiem został z krainy żyjących, za grzechy ludu mego został zraniony”.

Księga Izajasza 53:8, Biblia NKJV tł. aut.

Wypełnienie (30-31 n.e.)

„Wtedy pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego Jego własne szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie”.

Mateusza 27:30-31, Biblia NKJV tł. aut.

13. Jego ręce i nogi zostaną przebite (1040-970 p.n.e.)

„Psy mnie okrążyły, zgromadzenie bezbożnych otoczyło mnie. Przebodli ręce i nogi moje”

Psalm 22:16, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„A On, dźwigając krzyż swój, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota, gdzie ukrzyżowano Jego, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, a Jezusa pośrodku”.

Jana 19:17-18, Biblia NKJV tł. aut.

14. Będzie pragnął na krzyżu (1040-970 p.n.e.)

„Siła moja wyschła jak skorupa, a język mój przylgnął do podniebienia mego; w proch śmierci mnie wtrąciłeś”.

Psalm 22:15, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę!»”

Ewangelia Jana 19:28, Biblia NKJV tł. aut.

15.Dają Mu do picia żółć i ocet (1040-970 p.n.e.)

„Dali mi też żółć jako pokarm, a gdy pragnąłem, dali mi do picia ocet”.

Psalm 69:21, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„Dali Mu do picia wino zmieszane z żółcią. Lecz gdy skosztował, nie chciał pić”.

Ewangelia Mateusza 27:34, Biblia NKJV tł. aut.

16. O Jego szatę będą rzucać losy (1040-970 p.n.e.)

„Moje szaty dzielą między siebie, a o moją suknię losy rzucają”.

Psalm 22:18, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„Wtedy Go ukrzyżowali i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy, aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka: Podzielili między siebie moje szaty, a o moją suknię losowali”.

Ewangelia Mateusza 27:35, Biblia NKJV tł. aut.

17. Będzie traktowany jak przestępca wśród przestępców (739-681 r. p.n.e.)

„Dlatego dam Mu dział z wielkimi, a On podzieli łupy z możnymi, bo ofiarował na śmierć swoją duszę, i do przestępców został zaliczony, a grzech wielu poniósł i wstawiał się za przestępcami”.

Izajasz 53:12, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„Wtedy ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie”.

Ewangelia Mateusza 27:38, Biblia NKJV tł. aut.

18. Syn Boży musiał wiele wycierpieć (739-681 r. p.n.e.)

„Wzgardzony jest i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, doświadczony w cierpieniu. Jak gdyby zakrywaliśmy przed Nim nasze twarze, wzgardzony był i nie zważaliśmy na Niego. Lecz On nasze cierpienia się obarczył, nasze boleści dźwigał, a myśmy Go za skazańca uznali, przez Boga zbitego i umęczonego. Lecz On był zraniony za nasze grzechy, starty za nasze winy. Spadła na Niego chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jesteśmy uleczeni”.

Izajasz 53:3-5, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„Wtedy On im odpowiedział i rzekł: «Zaprawdę, Eliasz przyjdzie najpierw i wszystko naprawi. A jak jest napisane o Synu Człowieczym, że musi wiele cierpieć i być wzgardzonym?»

Mk 9:12, Biblia NKJV tł. aut.

19. Będą się z Niego śmiać na krzyżu, aby Bóg Go zbawił (1040-970 r. p.n.e.)

„Wszyscy, którzy Mnie widzą, szydzą ze Mnie; wykrzywiają usta, potrząsają głową, mówiąc: «Zaufał Panu, niechże Go wybawi!» Niech Go wybawi, skoro ma w Nim upodobanie!”

Psalm 22:7-8, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„Zaufał Bogu, niech Go teraz wybawi, jeśli Go chce. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym”. Nawet złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani, tak samo Go lżyli”.

Ewangelia Mateusza 27:43-44, Biblia NKJV tł. aut.

20. Ludzie kiwali głowami na widok wiszącego Pana Jezusa, szydząc z niego (1040-970 r. p.n.e.)

„Stałem się dla nich pośmiewiskiem; patrząc na mnie, kręcą głowami”.

Psalm 109:25, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„A ci, którzy przechodzili obok, bluźnili Mu, kiwając głowami”.

Ewangelia Mateusza 27:39, Biblia NKJV tł. aut.

21. Zaćmienie słońca w południe (ok. 750-700 r. p.n.e.)

„I stanie się w owym dniu”, mówi Pan Bóg, „że sprawię, że słońce zajdzie w południe i w biały dzień zaćmię ziemię”;

Am 8:9, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„A gdy nadeszła godzina szósta, ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej”.

Mk 15:33, Biblia NKJV tł. aut.

22. Trzęsienie ziemi (ok. 750-700 r. p.n.e.)

„Czyż ziemia nie zadrży z tego powodu i nie będzie lamentować każdy, kto w niej mieszka? Wzburzy się cała jak rzeka, wzburzy się i opadnie jak rzeka egipska”.

Amos 8:8, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 r. n.e.)

„A oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, i ziemia się zatrzęsła, i skały zaczęły pękać. Setnik więc i ci, którzy z nim strzegli Jezusa, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: «Prawdziwie, Ten był Synem Bożym!»”

Ewangelia Mateusza 27:51, 54, Biblia NKJV tł. aut.

23. Będzie wołał: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? (1040-970 r. p.n.e.)

„Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Czemuś tak daleko od pomocy mojej I od słów mojego jęku?”

Psalm 22:1, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (30-31 n.e.)

„A około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: «Eli, Eli, lama sabachthani?», to znaczy: «Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?»”

Ewangelia Mateusza 27:46, Biblia NKJV tł. aut.

24. Miał grób równy bogaczom (739-681 p.n.e.)

„I wyznaczono Mu grób wśród bezbożnych, a wśród bogatych po Jego śmierci, bo nie dopuścił się gwałtu, a w Jego ustach nie było podstępu”.

Izajasz 53:9, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (39-31 r. n.e.)

„A gdy nastał wieczór, przyszedł bogaty człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa. Ten udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat rozkazał wydać mu ciało. Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno i złożył w swoim nowym grobie, który wykuł w skale. Przed wejście do grobu zatoczył wielki kamień i odszedł”.

Ewangelia Mateusza 27:57-60, Biblia NKJV tł. aut.

25. Pan Jezus miał moc odpuszczania grzechów (739–681 r. p.n.e.)

„Ja, jedynie Ja, gładzę twoje przestępstwa z mego powodu i twoich grzechów nie wspomnę”.

Izajasz 43:25, Biblia NKJV tł. aut.

Spełnienie (27-31 n.e.)

„Widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy». A siedzieli tam niektórzy z uczonych w Piśmie i myśleli w sercach swoich: «Czemuż ten mówi takie bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy oprócz samego Boga?» Lecz Jezus natychmiast poznał w duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu rozważacie te myśli w sercach swoich? Cóż jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: «Odpuszczają ci się twoje grzechy», czy powiedzieć: «Wstań, weź swoje łoże i chodź»? Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów” – rzekł do paralityka: «Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu». Natychmiast wstał, wziął łoże i wyszedł na oczach wszystkich, tak że wszyscy się zdumiewali i wielbili Boga, mówiąc: „Nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego!”

Mk 2:5-12, Biblia NKJV tł. aut.

Wnioski

• Jakie jest prawdopodobieństwo, że jedna osoba spełni wszystkie 24 proroctwa wypowiedziane przez różnych ludzi setki lat przed ich spełnieniem?

• Jeśli Jezus nie był Mesjaszem, Synem Bożym, jak inaczej byłoby to możliwe?